Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün”, ‘AKP milletvekili Zehra Taşkesenlioğlu’nun olaylı boşanması’ hakkındaki haberlere ‘ifade özgürlüğünün hudutlarını aştığı’ gerekçesiyle erişim mahzuru getirilmesine değindi. Özkök, İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne bağlı İSKİ’nin genel müdürü Ergun Göknel ve eşi Nurdan Erbuğ’un boşanması kıssasına de yazısına yer verdi.
Özkök, “Erişim mahzuru konmasaydı o ikili masadan neler öğrenecektik?” başlıklı yazısı şöyle:
Ertuğrul Özkök: Erişim manisi konmasaydı o ikili masadan neler öğrenecektik?
Assos dönüşü Troya Müzesi’ni gezdikten sonra, otomobilimin art koltuğuna oturdum ve Fransız Figaro gazetesinin her hafta sonu verdiği “Madame Figaro” ekini okumaya başladım.
Dergi yaz başından beri dünyadaki ünlü şahısların skandal boşanma öykülerini tefrika ediyor.
Bu haftaki husus Amazon’un sahibi Jeff Bezos ile eşi MacKenzie Bezos’un 112 milyar dolarlık boşanma öyküsüydü.
İşte o sıralarda cep telefonuma bir haber düştü.
Türkiye’de iktidar partisinden bir siyasetçi ile tekrar bu iktidar periyodunda kıymetli misyonda bulunmuş bürokrat eşi ortasındaki boşanma öyküsüydü mevzu.
Nedir bu telaşın gerisindeki “şey”
Başkentin dışındaki bir ilçenin h’akimi bu boşanma ile ilgili “erişim engeli” getirmiş.
Bütün dünya medyası için sıradan sayılabilecek bir boşanma olayı için neden erişim manisi getirilir ki diye sordum kendi kendime…
Tabii bu türlü bir telaşı görünce bir merak böceği de gelip sokuveriyor insanı.
Soru da kolay:
Nedir bu telaşın ardındaki “şey…”
Kararı alan hâkim münasebet olarak “ifade özgürlüğünün aşıldığını” söylemiş.
Sizi tatmin etti mi?
Neyse madem karar alınmış biz orada duralım.
Peki, engelleme kararı alınmasaydı bunun gerisinden nasıl bir kıssa çıkacaktı?
İsterseniz öykünün gerisini size ben anlatayım.
Araştırdım ve öğrendim.
Siyaset, yolsuzluk, aşk, ihanet ve entrika
Haber o güne kadar isimleri pek duyulmamış iki şahıstan çıktığı için evvel pek de ilgi çekmedi.
Ancak masanın bir ucunda, büyük bir siyasi partinin, kıymetli bir makamında oturan yöneticisi olunca meraklar birden yükseldi.
İşin içinde ihanet de olunca skandal patladı.
Her şey, aldatıldığını ve yüzüstü bırakıldığını öğrenen bir insanın düğmeye basması ve yüksek sesle itiraz etmesiyle başladı.
Böylece olayın bir değil üç ayağı olduğu anlaşıldı.
Bir ucunda siyaset, ikinci ayağında yolsuzluk ve nihayet üçüncü ayağında aşk, ihanet ve entrika vardı.
Büyük bir skandal için gerekli bütün ögeler masadaydı…
Hangi masada mı?
Buyrun o masaya gidelim.
Erişim yasağına giden skandal bu kapıda başladı
Her şey karı kocanın bir akşam yemeğinde başladı
Olay bir akşam başladı.
Adı geçen bürokrat o akşam mesai bitiminde tekrar konutuna gitti. Tekrar kapıyı eşi açtı ve yeniden birlikte yemeğe oturdular. İşte ne olduysa o yemekte oldu.
Eşi yemekteki o anı şöyle anlattı:
“Durup dururken bana ayrılmayı teklif etti. O an düşüp bayılmışım.”
Eşi kendinden çok küçük birine aşık öbür olmuştu.
Yemekte eşini bayıltan işte buydu.
Eşi ne istiyordu, ayrılmak isteyen eş ne kadar verdi?
Ancak her şey o kadar da makûs değildi. Bürokrat eşi boşanmak için uygun bir tazminat ödemeye de hazırdı.
Gelin onu da ayrılmak isteyen bürokrat eşin ağzından dinleyelim:
“Ayrılma konusunda anlaştık. Sessiz sedasız ayrılacaktık. Avukatlarımız aracılığıyla görüşmeye de başladık. Lakin pazarlıklar uzun sürdü. Sonunda anlaştık. Boşanma karşılığında tazminat ödemeyi kabul ettim. Bunun toplamı aşağı üst 1 milyon dolar civarında bir şeydi.”
İyi de arkadaş bu değirmenin suyu hangi kaynaktan geliyordu?
Ancak eşin durumu muhakkaktı. Bir bürokrattı sonunda. Natürel herkesin aklına şu soru düştü:
“Bu değirmenin suyu nereden geliyor?”
Nitekim bu soru skandalın anahtarı oldu.
Terkedilen eşi “Bunu açıklamayacaktık lakin açıklayan ben oldum” dedi.
Anlaşılıyordu ki ihanetin bedeli değerli olacaktı.
Parayı almıştı ancak kırılan gururu içindeki sesi tutamıyordu.
Gazete gazete dolaşıp bunu anlatmaya başladı.
Baştaki siyasetçi başvurup, “Bunu araştırın” diyor
O ortada değişik bir şey oldu.
Boşanmak isteyen bürokratın başındaki siyasetçi, bizzat kendisi başvurarak bu skandal hakkında soruşturma açılmasını istedi.
Siyasi sorumluluğu taşıyan kişi de merak ediyordu:
Bu 1 milyon dolar tazminatı ödemesi istenen bürokratı sanki bu parayı rüşvet yoluyla mı elde etmişti?
Sonunda bu olay araştırıldı ve ilgili bürokratın bu parayı, başında bulunduğu kuruluşa fahiş fiyatla mal sattığı anlaşıldı. Değirmenin suyu oradan geliyordu. Böylelikle o bürokrat hapse mahkûm oldu.
Bu ortada eşinin o ana kadar aldığı 700 bin dolar tazminata da el kondu.
Ama bu skandalın asıl maliyeti o siyasetçinin partisine çıktı.
Çünkü Türkiye tam süratiyle seçim sathı mailine giriyordu.
Bedeli onlar ödedi.
Gazetecilik kuralını yıkıp kaynağımı da açıklıyorum
Evet olay kısaca böyle…
Şimdi gelelim işin gerçeğine…
Anlattığım öykünün, erişim yasağı konan boşanma haberi ile hiç ilgisi yok.
Bu öyküyü rahmetli Mehmet Ali Birand’ın 1994’te yayınladığı bir 32’inci Gün programından sözü sözüne aktardım.
Burada ismi geçen parti Toplumsal Demokrat Halkçı Parti’ydi.
Eşini boşamak isteyen bürokrat İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne bağlı İSKİ’nin genel müdürü Ergun Göknel’di.
Karısı ise Nurdan Erbuğ…
Hazine ve eğlenceli bir eski Türkiye öyküsüydü bu
Benzetmeye falan da kalkmayın. Zira bir “eski Türkiye” kıssası anlattığım şey…
Tabii o dönemde bu tıp olaylar, bırakın “ifade özgürlüğünü aşan” bir şey olarak görülmeyi; tam bilakis söz özgürlüğünün, yargıçlar tarafından vatandaşın, vergisini ödediği kurumlarla ilgili bu çeşit olayları öğrenmesi için gerekli bir şey olarak kabul edildiği günlerdi.
Yani “Bir Düğün Gecesi” başlayıp, ihanetle biten skandallardır bunlar.
Adalet Ağaoğlu’nun o romanın kahramanı ne diyordu:
“İntihar etmeyeceksek içelim bari…”
Dönem farklıydı, “zamanın ruhu” desen apayrı bir ırmak olarak akıyordu…
O nedenle, yazının başındaki olayla ilgisi nedir diye hiç sormayın.
Durup dururken Yeni Türkiye’nin bu insanlarının günahlarını da almayalım.
***
(*) NOT: Bu sinemada ismi geçen bireylerin gerçekle bağlantısı yoktur. Gerçek olan tek şey Mehmet Ali Birand’ın 32’inci Gün programında anlatılanlardır. Gerisini ben uydurdum.