Çalışma kaideleri ve riskleri nedeniyle dünyada en tehlikeli meslek kümelerinin başında gelen madencilerin günü her yıl 4 Aralık’ta “Dünya Madenciler Günü” ismi altında kutlanıyor.
Çeşitli kentlerdeki madenlerde meydana gelen grizu patlamaları ve buna bağlı olarak yaşanan can kayıpları yıllardır Türkiye’nin madencilik alanında kanayan yarası olarak görülüyor.
Son olarak Bartın’da Türkiye Taşkömürü Kurumu Amasra Kurum Müdürlüğü’ne bağlı maden ocağında meydana gelen patlamada 41 maden personeli hayatını kaybetmişti.
Söz konusu patlamadaki ihmal ve tedbirsizlik uzun mühlet gündemdeki yerini korumuştu.
Öte yandan 4 Aralık Dünya Madenciler Günü’nde, Cüneyt Arkın’ın başrolünü Tarık Akan ile paylaştığı ve maden çalışanlarının çalışma şartlarının anlatıldığı 1978 üretimi Maden sinemasında yaptığı konuşma da toplumsal medyada en çok paylaşılan sahnelerden oldu.
MADEN SİNEMASININ ÖYKÜSÜ
Gerek konusu, gerek gösterimde olduğu devirde gördüğü ilgiyle, gerekse Cüneyt Arkın ve Tarık Akan’ı buluşturup, iki büyük yıldızı bir ortaya getirmek üzere büyük bir adımı atan birinci sinema olmasıyla, Maden Türkiye Sineması’nın en değerli ve en unutulmaz üretimlerinden biri.
Film, Tarık Akan’ın mesleğinde de epeyce kritik bir noktada duruyor. Tarık Akan’ın artık güzel ve güçlü jönü oynamak dışında da gelecek planları yapmaya başladığı noktada Ertem Eğilmez’e artık bu rolleri oynamak istemediğini duyuruyor. Ertem Eğilmez’in onayıyla evvel Şerif Gönen’in Irmak sinemasına, daha sonra ise Canım Kardeşim sinemaları çekiliyor. Her iki sinema de tutmayınca, Ertem Eğilmez, oyuncunun yine evvelce yer aldıklarına emsal sinemalarda rol almasını isteyince, Ertem Eğilmez’le ve İstek Film’le Tarık Akan’ın yolları ayrılıyor.
Sonrasında ise Tarık Akan Yeşilçam’dan sürgün yiyor ve vaktin en büyük şirketleri Tarık Akan’ı kara listeye alıyor. Bir yıl kadar sonra Tarık Akan’ın karşısına Maden’in senaryosuyla Yavuz Özkan çıkıyor. İkisi ve Arif Keskiner birlikte şirket kursalar da, sineması çekebilmek için lazım olan parayı temin etmek için sineması bir türlü satamıyorlar. Yavuz Özkan da bunun üzerine sineması Cüneyt Arkın’a da teklif etme fikrini öne sürüyor. Tarık Akan’ın ve Cüneyt Arkın’ın bu fikri kabul etmesiyle gerekli bütçe elde ediliyor, o sıralar sanayi bakanı olan Deniz Baykal’ın Tunçbilek’te çekim müsaadesi de vermesiyle, sinema hayata geçiyor.
Yılmaz Güney’le de yolları, Maden sayesinde böylesine kesişiyor. Tarık Akan sineması sansür konseyine götürürken o sırada hapishanede olan Yılmaz Güney’i ziyaret ediyor. Yılmaz Güney de Maden’i izlemek istiyor ve Tarık Akan’dan kopyayı teslim alınca bir halde hapishane imkânlarını zorlayarak başka mahkûmlarla bir arada sineması izlemeyi başarıyor. Yılmaz Güney sineması çok beğeniyor ve Tarık Akan’a mahpustan çıkınca birlikte çok hoş işler yapacaklarını söylüyor. Sürü ve Yol, tüm bunların akabinde hayatlarımıza giriyor.